Feyiz ile donanmıştır büyüklerin sofrası,
Çok oturdu bu sofrada, aradı kim ustası?

Çok sofrada lezzet yoktu, yemekleri hep sası(1)
Birgün, ani elin tuttu, Seyid Hafid Arvasi.

Çok çalışıp çok yoruldun, yeter artık bizde ol,
aradığını bilirim, bizde ondan pek çok bol.

Onu görüp aramadı, kendisine başka yar,
Hizmet edip himmet aldı hem edindi bolca kar.

Layık olup, oturdu hem halifelik postuna,
Duyan koştu, elin tuttu, hemen Allah dostuna.

Hikmet ile kelam eyler, tesir eder özleri,
Tatlı dilden bal misali, süzülürdü sözleri.

Yaş dökerdi ümmet için fasılasız gözleri,
Emek verdi gece gündüz, irşad için bizleri.

Fukaranın ahvalini anar, gönül dağlardı,
lokma geçmez boğazından, için için ağlardı.

Uzun söze gerek yoktur, doğrusu bu vesselam,
Hakk yoluna hizmet ile, ömrünü eyledi tamam.

Sail kölen senden diler günahkar bir can ile,
Mahşerde şefaatini bekleriz topyekün ihvan ile.

(1) Lezzetsiz

Şu vücudumuz bir gün toprak olacak,
Evler, bağlar hep burada kalacak,
O güzel vücudumuz eriyecek, dağılacak,
Kabirde erimez, çürümez bir vücuda sahip ol!

Nefis ve Şeytan bizleri edecek perişan
Ya dünyada, ya ukbada rezil olacak bu insan,
Şimdiden hazırlıyalım, bir kamil iman,
Kabirde sorulacak sorulara alim ol!!

Karıncalar yazdan temin ederler kışın rızkını,
Ölmeyecekmiş gibi bizler tutmayalım dünyanın barkını,
Edebli, terbiyeli yetiştirmezsen oğlunu, kızını
Kıyamette görülecek şiddetlere hazır ol!

Geliniz aklımızı başımıza alalım, ecel gelmeden,
Kamil kul olalım Azrail pençe salmadan
Fani olanları çıkaralım kalpten sineden,
Dünyaya değil, Rabbimiz'in Cennetine, cemaline aşık ol!